Gedicht

Dit gedicht is gemaakt door en patiënt aan het einde van haar behandeling.
Het geeft prachtig weer haar ervaring. Recht uit het hart!

Het leven lacht me toe!

Waar zal ik beginnen
Want mijn leven zit van binnen

Ik hoorde vol ongeloof
Dat de pijn ook zat in mijn hoofd.

Moe gestreden van de pijn
Voelde ik me helemaal niet fijn

De dagen waren nacht
Ik zag niet meer de zonnen pracht

Maar toen leerde ik heel fijn
Dat mijn leven meer is dan pijn

Door meer naar mijn lichaam te kijken
Wat ook veel later zal blijken

Kon ik er beter mee omgaan
En veranderde mijn bestaan

Mijn lichaam neemt me niet meer in de maling
Want ik let op mijn ademhaling

En als ik het weer vergeet
Weet ik wat ik zeker weet

Dat ik het bezit
Omdat het in mijn zit

Wat ik moet doen in mijn leven
Is blijven bewegen

En mijn eigen waarden en grenzen stellen
En zeker de geluk momenten tellen

Ik kan voortaan gelukkig zijn
Ook al doet mijn lichaam pijn.